අවාරයේද හෝටන් තැන්න සුන්දරය- 1 කොටස

පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ කලා පීඨයේ දේශන ශාලාවක් ඇතුලේ ඇතිවු සාකච්ඡාවක්.

මාතෘකාව චාරිකාව,යන්න පුළුවන් දිනය 17, යන තැන?? ප්‍රශ්නයක්

"නුවර එලිය??"
"අපෝ හැමදාම ගිහින් තියනවා"
(එකෙක් නුවර එළියේ මාමාගේ බාප්පගේ පුතාගේ දුවට ජංගමෙන් අමතයි ) "අපෝ මේ දවස් වලට වහිනවලු..චාමැක්ස්"

"අනුරාධපුරේ??"
"ඉස්කෝලෙන් කී පාරක් ගිහින් තියනවද..ඒක නම් බෑ බෑ මයි"

"කුරුණෑගල ගල නගිමු??"
"deepsගේ බලවත් විරෝධය..ගිය සතියෙත් මම ඕකේ නැග්ගා"

"උණවටුන??"
"අන්න ශෝක් අපි උණවටුන යං, නාන්නත් පුලුවන්"
"එක දවසින් එන්න පුලුවන්ද?"

"රිවර්ස්ටන්??"
"අපෝ නුවර යනවා වගේ"
"ඒක ළඟ වැඩී"

"එහෙනම් ගාල්ලේ යං??"
(deepsගේ හිසේ මලක් පිපුණි )"ඔව් අනේ ගාල්ලේ යමු..ගොඩක් ජාති බලන්නත් තියනවා.නිතරම යැවෙන්නෙත් නෑනේ.අපේ ගාල්ලේ යාලුවෝ ගොඩක් ඉන්න නිසා නවතින එක කෑම බීම එහෙම අව්ලකුත් නෑ"
"ඒත් එක දවසින් එන්න බෑනේ, ගෙවල් වලින් යවයිද?"
"කොල්ලොන්ට නම් ගානක් නෑ. ගෑණු ළමයි ගෙවල් වලින් එවන්න කැමති වෙන එකක් නෑ."
(අවාසනාවක මහත. මගේ ගාලු සිහිනය තෙවන වතාවටත් දියවී කාණුව දිගේ ගලා යන ආකාරය දුකෙන් බලා සිටියෙමි.)

මේ අතර එක් දැරිවියක් travel guide එකක් දෙස නෙත් යොමා සිටිනු මගේ නෙත ගැටුණි..

"හෝර්ටන් තැන්න??"
"වහිනවා නම් මඩ ඇති"
"අපෝ අලි සයිස් කූඩැල්ලෝ"
"බලන්න දෙයක් නෑ ඇවිදින්න විතරයි තියෙන්නේ"
"කෝ බලන්න මීට කලින් ගිහින් තියන අය"
එක් අතක් එසැවිණි
"ඒකනේ, අපි ගොඩක් අය ගිහින් නැති තැන ඒක, වැස්සත් එකයි, මඩ තිබ්බත් එකයි කියල යංද?"
"ඔව් අනේ ඌරොන්ට මොන සෞඛ්‍යද?"
"මඩ තිබුනොත් මඩේ නටමු, නැත්තම් ඇවිදිමු"
"තව ඇඳුමක් අරන් එන්න මඩ ගෑවුනොත් ඇඳගෙන එන්න. එතකොට ශේප්."
"ඔන්න දැන් තැන හරිනේ, එහෙනම් බස් වලට කියනවා."

ඔය විදියට නිමාවුන සාකච්ඡාවේ ප්‍රථිපලය ගෑණු ළමයි 20 කුත් පිරිමි ළමයි 3න් දෙනෙකුත් අමතක නොවන චාරිකාවකට මුල පුරන්න පසු ගිය 17 වැනිදා උදේ 10.30 ට පමණ හෝර්ටන් තැන්න,පට්ටිපොල පිවිසුම් දොරටුවට පැමිණීම.


මෙන්න උදේ 11ට විතර එතනදී ගත්ත ඡායාරූපයක්.

කොහොමද මීදුම? රූපයේ ඉන්නේ චානක පල්ලියගුරු, මා සමඟ විශ්ව විද්‍යාලයේ ඉගෙන ගන්න මිතුරෙක්. ඔබගේ ඡායාරූප ගොන්න කිසි පැකිලීමකින් තොරව මගේ අතට පත් කිරීම ගැන ස්තූතියි. ඉදිරියේදී ඔබේ ඡායාරූප වලින් මෙම බ්ලොග් සටහන වර්ණවත් වේවි.

මීදුමේ තද බව දුටු ගමන් ඔබ සමහර විට සිතාවි අප ගමනට තෝරාගෙන තිබුනේ වැරදි දවසක් බව. එක් අතකින් ඔබ නිවැරදියි, මන්ද අපට හැකිවුනේ නැහැ හිරු එළිය වැටුන හෝටන් තැන්නේ සුන්දරත්වය විඳින්නට. නමුත් අප එදා ගමනෙන් ලබා ගත් අත්දැකීම් සුන්දරයි, භයංකාරයි,අමරණීයයි. එසේම අසාමාන්‍යයි.

ගමන නිමා කර නැවත නිවස කරා පැමිණි විට හිතට දැනුනේ තෙහෙට්ටුවකට වඩා සතුටක්.

අපි දන්නෙම නැතුව වාර්තාවක් පිහිටුවලා.

1963 ට පසු පේරාදෙණිය විශ්ව විද්‍යාලයෙන් හෝටන් තැන්න නැරඹීමට ගිය පළමු ශිෂ්‍ය කණ්ඩායම අපිලු!

එම සතුට දෙගුණ තෙගුණ වුනේ ඊයේ සවස නිකමට වගේ කරපු ගූගල් සෙව්මකින්.

අවාරයේ හෝටන් තැන්න නැරඹීමට ගිය කිසිදු පුද්ගලයෙක් මේ දක්වා ඒ ගැන තොරතුරු අන්තර්ජාලයට එක් කර නැහැ.අවාරයේ හෝටන් තැන්න ගැන ලියැවුන මට හමුවූ එකම ලිපියෙත් සදහන් වන්නේ අවාරයේ කුරුල්ලන් නැරඹීමට කල නිරර්ථක උත්සහයක් ගැන.

එයත් හෝටන් තැන්නට අවාරයේ යෑමට සිතා සිටින්නන් අධර්‍ර‍යමත් කරවන සුළු ලිපියක්.

එබැවින් මා කල්පනා කලා බ්ලොග් සටහන හරහා අවාරේ හෝටන් තැන්න කරුණාව පිළිබදව ලෝකයටම පවසන්න. ඒ අනුව ත්‍රාසජනක සංචාර වලට කැමැති විදේශිකයන්ට හා ශ්‍රී ලාංකිකයනට අප චාරිකාවේ සවිස්තර සටහනක් ඉදිරියේදී ගෙන ඒමට සූදානම්. මුලින්ම සිංහල බ්ලොග් අඩවියේ ඒ ගැන ලියවේවි. ඔබගේ ප්‍රතිචාර සහ අදහස් ලබා ගැනීමෙන් අනතුරුව එම ලිපි වල පරිවර්ථන ඉංග්‍රීසි බ්ලොග් සටහනෙන් ඉදිරිපත් කිරීමටයි මගේ අදහස.

ඡායාරූපය: චානක පල්ලියගුරු
කැමරාව: SE K800
ස්ථානය: නුවර-එලිය මාර්ගයේ වංගු සහිත ස්ථානයක්

මීලඟ ලිපියෙන්-->පේරාදෙණියේ සිට සීතල කඳුකරයට
යන්න ඉන්න අයට-->හෝටන් තැන්න ගැන විස්තර කෙටියෙන් ලස්සනට තියන තැනක් මෙන්න